തത്ത്വത്രയം

ചിത്ത്, അചിത്ത്, ഈശ്വരന്‍ എന്നിവയെയാണ് തത്ത്വത്രയം എന്നു വ്യവഹരിക്കുന്നത്. ജ്ഞാനം, ജ്ഞേയം, ജ്ഞാതാവ് എന്നും അഭിപ്രായമുണ്ട്. ഇവിടെ ചിത്തും അചിത്തും വിശേഷണ പദങ്ങളും ഈശ്വരന്‍ വിശേഷ്യവുമാണ്. ഈ വിശേഷണങ്ങളോടുകൂടിയ ബ്രഹ്മം അഥവാ ഈശ്വരന്‍ അദ്വയനും അനാകാരനും അപരിമേയനും അനാദിയും അനശ്വരനുമാണ്. ഇവിടെ ബ്രഹ്മം പ്രകാരിയും, ചിത്തും അചിത്തും പ്രകാരങ്ങളുമാണ്. അതായത് ചിത്തും അചിത്തും അടങ്ങിയ ഈ പ്രപഞ്ചം മുഴുവന്‍ വിഷ്ണുവിന്റെ ശരീരമാണ്. ആത്മാവ് ശരീരവുമായി എപ്രകാരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവോ അതുപോലെയാണ് വിഷ്ണുവും പ്രപഞ്ചവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധവും. പൂവിനും മണത്തിനും തമ്മിലുള്ള അഭേദ്യ ബന്ധം പോലെ. തീയ്ക്കും ചൂടിനുമുള്ള ബന്ധം പോലെ ഇവയിലെ ഒന്നില്ലാതെ മറ്റേതിനു നിലനില്പില്ല. ഇത്തരം ബന്ധത്തെ വിശിഷ്ടാദ്വൈതികള്‍ (രാമാനുജാചാര്യന്‍) 'അപൃഥക് സിദ്ധി' എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു.

ജീവനാണ് ചിത്ത്. ഇതിനെ ചേതന, പ്രത്യഗാത്മാവ്, ജീവാത്മാവ് എന്നീ പേരുകളിലും വ്യവഹരിക്കുന്നു. വിഷയാദികളുടെയെല്ലാം ഭോക്താവാണ് ചിത്ത്.

ഭോഗ്യമായതാണ് അചിത്ത്. രണ്ടാമത്തെ തത്ത്വമായ അചിത്തിന് പ്രേരിതമായിരിക്കുന്നതിനെയാണ് മൂന്നാമത്തെ തത്ത്വമായ ഈശ്വരന്‍ എന്നു വിളിക്കുന്നത്. ഈശ്വരന്‍ ഏകനും വിശേഷണങ്ങളാല്‍ വിശിഷ്ടനുമാണ്. ഈശ്വരന്റെ വിശേഷണങ്ങളാണ് ആദ്യം പറയപ്പെട്ട രണ്ട് തത്ത്വങ്ങളും. മൂന്നും കൂടിച്ചേരുമ്പോഴാണ് 'തത്ത്വത്രയം' എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്.

ഈശ്വരന്റെ ലീലയാണ് പ്രപഞ്ച സൃഷ്ടി. അചിത്തിന് രൂപഭേദം വരുത്തുന്നതോടൊപ്പം ചിത്തിന് കര്‍മവാസനയ്ക്കനുഗുണമായ ശരീരവും ഇന്ദ്രിയങ്ങളും നല്കുകയും അവരില്‍ അറിവു വളര്‍ത്തുകയും ചെയ്യുകയെന്നതാണ് സൃഷ്ടി എന്നതുകൊണ്ട് അര്‍ഥമാക്കുന്നത്.

ഈ തത്ത്വത്രയത്തെപ്പറ്റി വിശിഷ്ടാദ്വൈതിയായ ശ്രീനിവാസാചാര്യന്‍ തന്റെ യതീന്ദ്രമതദീപിക എന്ന കൃതിയില്‍ സവിശേഷമായി പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്.

തത്ത്വത്രയം

സര്‍വ്വവിജ്ഞാനകോശം സംരംഭത്തില്‍ നിന്ന്

തത്ത്വത്രയം

താളിന്റെ അനുബന്ധങ്ങള്‍

സ്വകാര്യതാളുകള്‍

ഉള്ളടക്കം

തിരയൂ

പണിസഞ്ചി